Het is de voorlaatste dag van onze tot nu toe zeer geslaagde vakantie in Amerika (tenminste dat denken wij daarover later meer). Vandaag is Angelique jarig. Nadat la familia ontwaakt is, zijn uiteraard felicitaties aan de orde. Wij hebben Angelique een dolfijnen en walvissen tour cadeau gedaan en uiteraard gaan wij zelf ook mee. Dus eerst de inwendige mens verzorgen en dan vertrekken wij naar Long Beach. Via internet hebben wij de tour van 12:00 geboekt. Omdat wij aan de vroege kant zijn lopen wij eerst nog een Nike winkel binnen. Noah scoort een vest en ik een trui van Nike van de LA Rams.

Om half 12 melden wij ons bij dock 3 op de pier. Wij zijn één van de eersten dus dat belooft mooie plaatsen op de catamaran. De boot vertrekt om 12:15 uur naar open zee. Eerst varen wij de haven uit langs kleurrijke huisjes, de Queen Mary (werd in de 2e wereld oorlog gebruikt om troepen te vervoeren en stond op de “hitlijst” van Hitler), langs een vuurtoren en een boei met een aantal zeehonden die van de zon genieten.

Wij laten de haven achter ons en varen naar een zogenaamde Canyon onder water waar de dolfijnen en walvissen graag vertoeven. Na ruim 2 uur varen hebben wij buiten wat zeemeeuwen geen teken van leven gezien. De zee wordt wel steeds ruwer en het aantal mensen die last beginnen te krijgen van zeeziekte neemt toe. De kinderen daarentegen vinden het geweldig om op de boeg te staan en mee te deinen met de boot. En dan opeens wordt een dolfijn gespot en nog één. Het blijkt een grote groep die voor de boot en in de wake komen zwemmen en spelen. Als je stil bent kan je ze zelfs horen, zo dicht zwemmen ze bij de boot. Geweldig!

Wij hebben geen walvissen gezien maar wel twee keer dolfijnen. De boot keert terug naar de haven en wij laten Long Beach achter ons en gaan naar Venice Beach.

Het is ongeveer een half uurtje rijden van Long Beech naar Venice Beach. Het valt ons inmiddels op dat je in dergelijke plaatsen nooit de eerst de beste public parkeerplaats moeten nemen omdat die meestal het duurste zijn (maar tevens verder af van het centrum of in dit geval het strand). ook dit keer is dit het geval en wij parkeren vrij goedkoop bij de boulevard.

Venice Beach is een plek van gezien en gezien worden, een zootje ongeregeld maar dan wel op een, zeker voor Amerika, liberale manier. Sporters die op de diverse “muscle beach” indruk proberen te maken op alles en iedereen, straatartiesten die hun producten aanprijzen, dokter wiet, straatmuzikanten en zwervers die een dollar proberen bij te verdienen door soms op een lugubere wijze diensten of producten aan te bieden. Het lijkt wel of iedereen hier een luidspreker bij zich heeft met zijn eigen muziek en iedereen mag het horen. Zelfs de klassieke surfdude zoals wij ze uit de films kennen. Onderstaand een impressie van deze aparte plek.

Als wij rond een uur of zes vanuit Venice Beach richting ons hotel vertrekken worden wij wederom geconfronteerd met het verkeer van Los Angeles. Bijna twee uur hebben wij nodig om bij ons hotel te komen.

Wij besluiten om weer bij the Cheesecake Factory te gaan eten. De porties lijken wel groter dan de dag van te voren. Het smaakt weer goed en na het eten lopen wij terug naar ons hotel. Wij sluiten deze mooie en leuke dag af en vallen allemaal snel in slaap.

Tot het volgende bericht!